فیلمهای خوب جشنواره فجر 35

فکر میکنم فیلمهای مهم و مطرح جشنواره 35 ام فیلم فجر را موفق شدم در مشهد ببینم و در این یادداشت سعی دارم خیلی مختصر به آنها بپردازم و معرفی کنم. به این امید که این فیلمها در اکران عمومی با استقبال و اشتیاق تماشاچیان رو برو شوند

برای خوانددن درباره آنها به ادامه مطلب مراجعه کنید....

ایتالیا ایتالیا

روایتی جسورانه توسط کاوه صباغ زاده از زندگی پسری که فارغ التحصیل رشته زبان ایتالیایی است. به ایتالیا علاقه دارد، و نمادهای ایتالیا و زندگی ایتالیایی در همه جای زندگی او یافت میشود و اصولا همه چیز زندگی او ایتالیا است. روایت فیلم با همان پسر یا شخصیت اصلیست. به درستی نریشن استفاده شده است و به جا. حسی شبیه خواندن رمانی که در آن تصویر است و صدا و موسیقی های ایتالیایی. جشنی از رنگ و نور و موسیقی. فیلمی سرخوشانه که در انتها حال شما رو خوب میکند. کمدی که سخیف و بند تنبانی نیست. فیلمی که در سینمایی که همه اجتماعی ساز و نکبت پرداز شده اند خود را با جسارت جدا میکند.

ویلایی ها

فکر کنید میخواهید فیلمی ببنید که زنی درباره زندگی روزمره زنانی ساخته که در شهرک خانه های سازمانی معروف به ویلایی ها زندگی میکنند. احتمالا فکر میکنید چه فیلم کسل کننده ای خواهد شد. جنگ را هم به این معادله اضافه کنید و فکر کنید این زنها در پشت منطقه جنگی منتظر شوهران خود هستند. تاثیری در نظر شما نداشت؟

خوب اجازه بدهید بگویم این فیلم اول کارگردان است. منیره قیدی چنان چیره دستانه تصویر زندگی روزمره این زنان و انتظار آنها را برای ما به تصویر میکشد که نمیتوانید فیلم را نبینید. حتی اگر به ژانر فیلمهای جنگی (در ایران میگوییم سینمای دفاع مقدس یا ژانر دفاع مقدس، من مخالفم دفاع مقدس ژانر نیست. موضوع است) علاقه نداشته باشد باز هم تماشای این فیلم بخشی ناگفته و نادیده از تاریخ جنگ است بسیار میتواند مهم و مفید باشد. صحنه های حمله هوایی و وحشت این زنها و کودکانشان نفس را در سینه حبس میکند.

بدون تاریخ، بدون امضا

داستانی به سبک فیلمهای اصغر فرهادی، فاجعه ای رخ میدهد و شما به همراه شخصیت اصلی میخواهید متوجه شوید چه کسی مقصر است. شخصیت اصلی که دکتر پزشکی قانونی است؟ شخص روبروی او که مردی از طبقه کارگر است؟ جامعه ای که این افراد را به دام هلاک انداخته؟ گفتم فیلمی به سبک فیلمهای فرهادی اما با یک تفاوت، در این فیلم شخصیت اصلی به عنوان قربانی جامعه همراه جریان نمیشود بلکه بر خلاف آن شورش میکند و حتی خودش را قربانی انجام کار درست، یا حداقل کاری که او فکر میکند درست است میکند. رستگاری در نهایت از پی پیگیری اخلاقی و وجدانی حاصل میشود.

بازی ها مخصوصا بازی نوید محمد زاده به تنهایی این فیلم را مستعد دیدن میکند. پس توصیه میکنم فیلم را ببینید اما نه با کودکان خود. فیلم صحنه هایی دارد که ممکن است برای روح لطیف کودکان یا افرادی که بیماری قلبی دارند مناسب نباشد

ماجرای نیمروز

از فیلمهای سفارشی و دولتی ساز و  فیلمهایی که نهادهای کت و کلفت پشت ساخت آنها هستند خوشم نمی آید. این تفکر از آنجا نشات میگیرد که هرگاه چنین فیلمی دیده ام فیلمی آبکی، شعاری و بی خاصیت از آب در آمده است. ماجرای نیمروز اما داستانی جدا دارد. سید محمد حسین محدویان برای روایت التهابات دهه شصت و دوره ترور و آدم کشی ها و بمب گذاری های گروه مجاهدین خلق یا همان منافقین از چنان تکنیکی استفاده کرده که تصور میکنید در بطن حوادث هستید. جدای یکی دو مورد نماها و دیالوگ هایی که قاعدتا نمیتوانستند وجود نداشته باشند (شاید به دلایل امنیتی و یا شاید برای جلب نظر نهادهای حامی) در فیلم هیچ شعاری داده نمیشود. هر چیزی در جای خودش است. کارگردانی هوشمندانه، تصویر هوشمندانه، روایت هوشمندانه، فیلم به کلی یک موجود هوشمند است و گویی دهه شصت را با خود به دهه نود آورده و زنده کرده است. میتوان گفت به درستی الگویی هالیوودی برای ایجاد جذابیت در تعریف داستانی کاملا وطنی استفاده شده است که شما را تا انتها با خود میکشاند. بازی جواد عزتی دیدنی است.

حرف آخر

من فیلم سد معبر و خفگی را نتوانستم ببینم، گشت ارشاد 2 و قاتل اهلی و چند فیلم مهم دیگر جشنواره هم که در مشهد اکران نشدند. اما به غیر ازفیلمهای نام برده شده و طبق استدلال مشت نمونه خرواری میتوانید مطمئن باشید فیلمهای دیگر جشنواره ارزش پول و وقت شما را ندارند. مگر در موارد نادری که قطعا از دید من خارج مانده است.