ایلیا داودی نامقی

وبلاگ شخصی

ایلیا داودی نامقی

وبلاگ شخصی

ایلیا داودی نامقی

ایلیا داودی نامقی هستم، ساکن تهران، زبان فرانسه خوانده ام و به ادبیات، هنر، سیاست، روانشناسی و خیلی چیزهای دیگر علاقه مندم، علاقه اصلیم اما سینماست،فیلم نگاه میکنم و به شما هم توصیه میکنم فیلم نگاه کنید، نه اینکه فقط ببینید، نگاه کنید، درباره فیلمها بخوانید و بنویسید. من هم سعی میکنم همین کار را بکنم

طبقه بندی موضوعی

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «انجمن سینمای جوان» ثبت شده است

آندریا آرنولد نام عسل آمریکایی را از نام آهنگ گروه لیدی آنتبلام وام گرفته است. آهنگی که به همراه تعداد زیادی آهنگ دیگر در کنار شخصیت های جوان داستان  در طول فیلم به آنها گوش میدهیم. او تا کنون با فیلمهای خود نشان داده است که دغدغه او جوانان طبقه ضعیف جامعه و جایگاه آنان در کشاکش جامعه و همچنین درگیری آنها با بلوغی سخت و روزگاری سخت تر است. برای نزدیک شدن به این دنیا هم او سبک تصویری شبیه به مستندهای اجتماعی انتخاب میکند‌. از همان اولین سکانس این فیلم این واقع گرایی و سبک خاص تصویری توجه شما را جلب میکنید. دوریین روی دست سیال او فیلم فیل از گاس ون سنت را به یاد شما می اندازد و مخاطب را در بطن حوادث قرار میدهد. حوادثی که البته هیچ اتفاق بزرگ و عجیبی نیستند بلکه فجایع مینیاتوری انسانهای عادی هستند. فوکوس های نقطه ای و عمق میدان کم هم یکی دیگر از ویژگی های تصویری فیلم این کارگردان است. استار دختری جوان است که میخواهد از زندگی که در آن گیر افتاده خلاص شود و زندگی خود را پیش بگیرد. او میخواهد سرمایه جوانی خود را آنجا که خود می پسندد به کار گیرد پس برادر و خواهر کوچک خود را به مادرشان میسپارد، دوست پسر بی مسئولیت خود را رها کرده و با جیک که  اتفاقی با او آشنا شده و دوستانش به جاده میزند تا مانند یک فروشنده دوره گرد در هر خانه ای مجله بفروشد. در همین مسیر و سفر بی مقصد در جاده های آمریکاست با سفر او از یک دختر ساده و رنجبر به یک فرد بالغ همراه میشویم و بزرگ شدن او را با فاصله ای کم و حتی گاهی به اندازه طول لنز دوربین شاهد هستیم.
جمع فروشنده ها که‌استار جزو آنان است هم به نوبه خود جالب است‌. گویی این جمع قرار است نماینده آمریکا (یا هر جامعه سرمایه داری دیگر) باشد. آمریکایی که در آن باید برای لقمه ای نان و سرپناهی موقت سخت جان بکنی و هر تحقیری را تحمل کنی. اگر بفروشی وظیفه ات بوده و اگر نفروشی تنبیه سختی میشوی. یا رها میشوی یا مجبوری تا حد مرگ با بازنده ای دیگر مثل خودت که قربانی سیستم است مبارزه کنی. تحت کنترل افرادی که خود همه جور خوشی و لهو لعب را برای خود مجاز میدانند و بقیه را از آن نهی میکنند.
نظر شخصی من این است که آرنولد کارگردانی است با فکر و برنامه. گواه این مدعی هم فیلم کوتاهی به نام زنبور است که سال ۲۰۰۳ آن را ساخته‌. در همان فیلم شاهد صحنه ای هستید که شخصیت زن به زنبوری که پشت پنجره گیر افتاده کمک میکند رها شود. مشابه صحنه ای در فیلم عسل آمریکایی که استار کار مشابهی میکند. آرنولد به همین سادگی به شخصیت اصلی خود نزدیک میشود و ما را با آنها آشنا میکند.

  • محمد داودی نامقی

دومینوی رسوایی های اخیر هالیوود و شکایت های متعدد از افراد سرشناس و مشهور سینمای آمریکا مانند هاروی واینستاین، کوین اسپیسی، لویی سی کی و دیگران بار دیگر توجهات را به مسئله آزار ج-ن-س-ی و سو استفاده از مقام برای انجام امور غیر اخلاقی جلب کرد. در زمان اندکی زنان بسیاری که قربان آزارها و سواستفاده های هاروی واینستاین بودند بی پروا در باره آن سخن گفتند و او را متهم کردند. واینستاین هم مجبور به عذرخواهی و ترک تمام مقام هایی که به عهده داشت شد. در مورد کوین اسپیسی هم که همگان میدانند بخاطر شکایت یک پسر که در کودکی توسط او مورد آزار قرار گرفته بود چطور این بازیگر شهره و موفق هالیوودی در طی یک شب به خاک سیاه نشست. تا آنجا که شبکه نت فلیکس سریال موفق و پربیننده خانه پوشالی را متوقف کرد و ریدلی اسکات هم نقش او را در فیلم جدید خود به کلی حذف و تمام صحنه های او را قرار است با بازیگر دیگری فیلمبرداری کند. لازم است درباره لویی سی کی هم چیزی بگویم؟ یا درباره رومن پولانسکی که پیش از همه این افراد متهم شده بود؟ فکر کنم همینقدر کافی باشد.


اما صبر کنید! اجازه بدهید قبل از اینکه درباره هالیوود حکمی صادر کنیم یک سوزن هم به خودمان بزنیم. این کاری است که من اینجا میخواهم بکنم. قوانین در آمریکا در برابر چنین معضلات و آسیب هایی موضع به شدت واضح و قاطعی دارند. قبل از همه اینها در سیستم قضایی کشورهای غربی تعریف جامعی از جرمی که به آن آزار  ج-ن-س-ی میگوییم وجود دارد. این تعریف اعلام میکند که هر عملی که ماهیت قلدرمابانه داشته باشد و ماهیت آن تبعیض ج-ن-س-ی باشد، چه قربانی مرد یا زن باشد آزار  ج-ن-س-ی نامیده شده و لایق برخورد کیفری است. این عمل میتواند یک متلک ساده، کشیدن یک تصویر غیر اخلاقی در معرض دید همکاران تا شدید ترین موارد آن یعنی تجاوز باشد. هیچ اغماضی هم در کار نیست. رسانه ها هم از اعلام و علنی سازی این موارد عبایی ندارند. نیازی به گواه برای اثبات این ادعا نیست. فقط کافی است جستجویی ساده انجام دهید و ببینید چطور مسببان آزارهای ج-ن-س-ی را نقره داغ و شهره عام و خاص میکنند. پیام این نوع برخورد دولت و رسانه ها و به تبع آن مردم با این جرایم واضح است:


ور خوری حلوا بود ذوقش دمی         این اثر چون آن نمی‌‌پاید همی


اما در ایران وضعیت چگونه است. تا جایی که اطلاعات کم بنده اجازه میدهد در ایران قانون مشخصی در رابطه با آزارهای  ج-ن-س-ی در محل کار وجود ندارد. اصولا آزار  ج-ن-س-ی هم تعریف مشخصی ندارد. ما فقط میدانیم که حکم تجاوز  اعدام است. اما آزارهای کلامی و کمتر از تجاوز مستوجب چه برخوردی است؟ در  قانون مجازات، خلا وجود قوانینی برای برخورد با آزارهای ج-ن-س-ی از هر نوع آن به شدت حس میشود. اما نقش رسانه ها و مردم هم در این زمینه باید دیده شود. در کشوری که رسانه ها و مردم صحبت کردن و مطرح کردن این موارد را قبح میدانند و حتی در رسانه ملی از بردن نام آن خودداری میشود و فقط به آزار و اذیت اکتفا میشود چه انتظاری میشود داشت. چه بسیارند پرونده هایی از این دست که بخاطر ترس از آبرو و حیای بیجا مسکوت مانده اند. ترسی که نتیجه تعلیمات غلط اجتماعی و خانوادگی است.


دنباله این کلاف سر در گم را میشود در همه جای جامعه ما دنبال کرد. از مدارس و دانشگاه ها بگیرید تا محیط های کاری. اما اجازه بدهید در اینجا به دغدغه خودم یعنی سینما اشاره کنم. مطمئنم شما خواننده این مطلب داستانهایی بسیاری از کارگردان هایی شنیده اید که در ازای دادن نقش به بازیگری به او پیشنهاد رابطه داده اند. یا جایی خوانده اید  که بازیگری در محیط کار با آزارهای ج-ن-س-ی همکاران خود روبرو شده است. با وجود وضعیت نابسامان برخورد با این موارد آیا میتوانیم سر خود را زیر برف کرده و بگوییم اینها شایعاتی بیش نیستند؟ اگر از همین فردا قوانین واضح و شفافی در رابطه با برخورد متناسب و عادلانه با این جرایم تصویب شوند، رسانه ها نقش خود را به درستی ایفا کنند و مردم به آگاهی درستی در رابطه با این آسیب اجتماعی برسند چند نفر پا پیش گذاشته و از تجربیات خود در این رابطه سخن میگویند؟ هم اکنون نیز هستند دست اندرکارانی که خواسته اند این موضوع را علنی کنند اما موفق نشدند. چون در بدنه اجتماع و به تبع بدنه سینما مقاومت عجیبی وجود دارد تا این موارد مسکوت بمانند.


تنها راه برون رفت از این وضعیت تصویب قوانین شفاف و آگاهی رسانی در سطح اجتماع است. باید متوجه باشیم که کسی که قربانی سو استفاده ج-ن-س-ی است حق دارد فریاد بزند و اگر در پی دادخواهی است مقصر نیست. هیچ هزینه ای بالاتر از هزینه قربانی شدن وجود ندارد و هیچ مصلحتی بالاتر از عدالت نیست. به امید روزی که این رویا محقق شود.

محمد داودی نامقی

***

پ ن: برای نوشتن همین متن هم مجبور به خود سانسوری شدم تا اجازه انتشار پیدا کنم، یعنی حتی مطرح کردن این موضوع هم در وبلاگ شخصی با مشکل مواجه میشود. تو خود حدیث مفصل بخوان...

  • محمد داودی نامقی

فکر میکنم فیلمهای مهم و مطرح جشنواره 35 ام فیلم فجر را موفق شدم در مشهد ببینم و در این یادداشت سعی دارم خیلی مختصر به آنها بپردازم و معرفی کنم. به این امید که این فیلمها در اکران عمومی با استقبال و اشتیاق تماشاچیان رو برو شوند

برای خوانددن درباره آنها به ادامه مطلب مراجعه کنید....

  • محمد داودی نامقی

 

پنجاه و پنجمین جشنواره منطقه ای فیلم و عکس سینمای جوان فردا 2 بهمن شروع به کار خواهد کرد. آیین افتتاحیه ساعت 9 صبح در سینمای شهید اصغرزاده واقع در مجتمع فرهنگی و هنری امام رضا خواهد بود.

تیزر جشنواره

 

دریافت
حجم: 2.2 مگابایت

مدت زمان: 16 ثانیه
  • محمد داودی نامقی